آیا تا به حال دچار “آشناپنداری” شده اید ولی نمی دانید که وقوع آن به چه معناست؟

---

“لحظه ی حال تنها زمان موجود در دسترس ما و درگاهی به سوی زمان های دیگر است”.

تیچ نات هان، راهب بودایی

آیا قبول دارید که شما در هر لحظه، گذشته، حال و آینده خودتان هستید؟ بیایید با هم کاوشی در این زمینه داشته باشیم.

ازنظر علمی، ما می‌دانیم که فضا و زمان تنها دو مفهوم نسبی هستند که بر حرکت فرد ناظری که در حال پیمایش آن‌هاست، بستگی دارند. از این واقعیت ساده و برای کسانی که به جاودانگی روح اعتقاددارند، می‌تواند قابل درک باشد که نسخه‌هایی که از خود ما در آینده وجود دارند، اکنون در حال مشاهده‌ی ما از طریق خاطراتمان هستند. واقعاً شگفت‌انگیز است، این‌طور نیست؟ بگذارید تنها برای دقیقه‌ای به جمله‌ی بالا فکر کنیم و بعد به ادامه‌ی مطلب بپردازیم.

---

هدف راستین آفرینش انسان و جهان هستی چیست؟_قسمت اول: پرسش های بنیادین را بخوانید.

---

این بدان معنی است که شما در حال حاضر مرده‌اید، به‌تازگی متولدشده‌اید و هرلحظه‌ی بین آن‌ها در ابعاد دیگری از واقعیت اتفاق می‌افتد. چگونه چنین چیزی ممکن است؟

اگر چنین چیزی برای شما بعید به نظر می‌رسد، ابتدا باید مفهوم و ماهیت انرژی را درک کنید زیرا همان‌طور که می‌دانیم انرژی نه به وجود می‌آید و نه از بین می‌رود بلکه از شکلی به شکل دیگری تبدیل می‌شود.

“وقتی که می‌میریم، این کار را نه در ماتریس تصادفی توپ بیلیارد، بلکه در ماتریس غیرقابل‌اجتناب زندگی، انجام می‌دهیم. زندگی دارای یک بعد غیر-خطی است. زندگی مانند یک گل ابدی است که در جهان‌های چندگانه شکوفا می‌شود.” رابرت لانزا، زیست شناس برجسته آمریکایی

همانطور که رابرت گفت خود زندگی غیر-خطی بوده و از زمان و مرگ، آزاد می باشد.

این سوال پیش می آید که زمان چیست؟

زمان ابزاری است که ما آن را برای اندازه‌گیری فاصله‌ی بین افکار و تمایلاتمان تا آشکارسازی‌شان ابداع کرده‌ایم. به زبان ساده‌تر زمان فضای بین افکار شما و تحقق ظهور در لحظه فعلی واقعیت است.

بنابراین وقتی که ما به صحبت در مورد ابعاد می‌پردازیم، منظورمان فضای قابل‌مشاهده‌ای است که به جدا کردن تجارب فردی انتخاب شده ما به قبل و بعد از تجسد پیدا کردنشان می‌پردازد.

هم چنان‌که به الگوی بعدی صعود می‌کنیم، آنچه را که در حال حاضر شاهد آن هستیم، شتاب آشکارسازی ما به “یک سطح بعدی بالاتر“ هست. اگر بخواهم کاملاً رک و پوست‌کنده بگویم یعنی: فضای بین افکار و خواسته‌های ما هم چنان‌که ما تبدیل به گذشته و حال و آینده خودمان که یک آگاهی جاودانه‌ی ابدی است می‌شویم، کوچک‌تر می‌شود.

---

حتما بخوانید: همزمانی به یک دلیل مشخص رخ می دهد. هیچ اتفاق و تصادفی وجود ندارد!!!

---

حالا بهتره به اصل مطلبمان که “آشناپنداری” بود، بپردازیم.

دژاوو یا آشناپنداری چیست؟

تا حالا انسان‌های بسیاری دچار آشناپنداری شده‌اند و به همین خاطر است که من این موضوع را انتخاب کردم تا در موردش جستجو کنم. نکته‌ی جالب اینجاست که آن چیزی را که همیشه دنبالش بودید، تمام مدت، درست جلوی روی شما قرار داشته است.

در ابتدای این مقاله جمله‌ای را از تیچ نات هان در مورد زندگی در لحظه‌ی حال بیان کردم. در حال حاضر افراد بسیاری در دنیا وجود دارند که قادرند به زندگی در لحظه‌ی حال اعتماد کنند و قبول دارند که این کار ثبات احساسی را به ارمغان می‌آورد و باعث بهبودی و ایجاد تندرستی می‌شود که برای افزایش جریان انرژی بسیار مفید است. اما آنچه اکنون قادر به درک آن نخواهیم بود، منافع بسیاری ست که زندگی در زمان حال برای معنویت ما ایجاد می‌کند و برای درک این امر باید بفهمیم که معنویت به عنوان “اتصال به چیزی که بزرگ‌تر از خودمان است” تعریف‌شده است.

---

“دژاوو یا آشنا پنداری – چقدر این صحنه به نظرم آشناست!(قسمت اول)“

---

به همین شکل، هنگامی‌که ما انتخاب می‌کنیم که با روشی معنوی به زندگی ادامه دهیم، هدف اصلی‌مان این است که به زندگی خودمان معنایی بخشیده باشیم و هنگامی‌که ارتباط  ما با خود برتر برقرار شد، آنچه را که بزرگ‌تر از خودمان است تجربه می‌کنیم و این یعنی پیدا کردن بینش‌های پربها و دستیابی به خرد ژرف.

ما تنها در یک بعد زمانی و یا یک بعد از واقعیت وجود نداریم، روح ما در میلیون‌ها نتیجه‌ی احتمالی از واقعیت قرار دارد و ذهن ما مسیرهای بالقوه‌ای در پیش پای ما برای پیمودن، می‌اندازد. در همان سطح به دلیل این‌که فضا و زمان نسبی هستند، هنگامی که ما خودمان را در یک مکان، در زمان پیدا می‌کنیم، هنگامی که ما آشناپنداری را تجربه می‌کنیم، آنچه در حال رخ دادن است، یادآوری خاطره توسط خودمان هست.

“در برخی موارد از آشناپنداری؛ خود آینده‌ی شما، این لحظه‌ی دقیق را به یاد می‌آورد، یا به خاطر این‌که علاقه‌ی زیادی به آن دارد و یا به خاطر این‌که از آن پشیمان است و امید دارد که خود حاضر ما، این لحظه را به یاد داشته باشد و نتیجه را تغییر دهد.”

---

“سفر به جهان های موازی و ملاقات با خود از طریق خواب و رویا“

---

پس حالا چگونه می توانیم هوش و حواسمان را در رابطه با آشناپداری تیز کنیم؟

آشناپنداری اهمیت زیادی در زندگی فعلی دارد، زیرا تنها در لحظه‌ی حال است که آگاهی از تمام لحظات، گذشته و آینده و توانایی ادغام آن‌ها در سطح خودآگاه هوشیاری ایجاد می‌شود.

در نهایت می‌توان گفت که زندگی در لحظه‌ی حال؛ شاه کلید معنویت، پیدا کردن معنای زندگی و اتصال به آن چه که برتر از خودمان است، می‌باشد.

مرگ یک توهم و زندگی یک رویا بوده و ما خالق تصورات خودمان هستیم.