چرا ما از بیداری و قدم گذاشتن در راه حقیقی مان، خودداری میکنیم؟

اگر دو مقاله پیشین از این سری را مطالعه کرده باشید (قسمت اول – قسمت دوم)، احتمالا دریافته اید که سؤالاتی بنیادین همواره برای انسان مطرح بوده اند که به شکل یک دغدغه و دل مشغولی، فرد را مشغول خود کرده و تا زمانی که آدمی پاسخی برای آنها نیابد، آرام نخواهد بود. مادامی که علم و منطق بصورت یک طرفه در جستجوی پاسخ ها باشد نمی تواند التیامی بر دردهای روحی و معنوی انسان باشد.

دانستیم که مسیر بیرون و مسیر جستجوی تمامی پاسخ ها، نهایتا به مسیر درون ختم می شوند و آنجاست که حقیقت قابل لمس خواهد بود. برای پیمودن این مسیر بایستی قدم در راه بیداری بگذارید. نقش و هویتی که در زندگی در این دنیا کسب کرده اید، حقیقت زندگی نیست. اگر از زندگیتان راضی نیستید باید بدانید که زمان بیداری است. اگرچه ممکن است در صحت حقیقت برقراری رضایت از زندگی، با خودتان هم صادق نباشید (نشانه های دروغ گفتن به خودتان).

 اگر هنوز هم شک دارید که در مسیر بیداری هستید یا نه، باید بدانید اگر هم اکنون در حال خواندن این مقاله هستید، پس در مسیر بیداری قرار دارید!

---

شما اینجا نیستید تا نقشی کوچک را بازی کنید. کار در یک شغل بدون پیشرفت، یک رابطه غم انگیز، احساس عجز و ناتوانی و… . هرگز نباید متحمل اینها شوید. زندگی شما آنقدر ارزشمند است که حتی فکر کردن به این مشکلات هم استحقاق شما نیست. فراموش نکنید شما مسئول نقش خودتان هستید و هر آنچه در زندگیتان وجود دارد از انتخاب های شماست. شما برای یافتن علت خلقت خود و بیدار کردن روحتان در این دنیا قرار گرفته اید و این مسئولیت بزرگتان است.

اینجایید تا نبوغ، استعداد ها و درخشش نیروهای پنهان درونتان را بیدار کنید و افسانه شخصی خود را تحقق بخشید. زمانی که ما در این نقش و در این کالبد زمینی متولد شده ایم، حقیقت را از یاد برده ایم و این زندگی با هدف یادآوری آن حقیقت زمان بندی شده. کافیست ایمان داشته باشیم که قابلیت های خارق العاده ای درون یک یک ما نهفته است. سؤال این است که چه قابلیت هایی؟ تنها زمانی می توانید این را بفهمید که با مأموریت خود در این جهان هستی هم مسیر شویم. آیا قرص قرمز را خواهید خورد یا قرص آبی؟!

---

در آغاز این مسیر، این مطالب همچون تابش نور در تاریکی ها به کمکتان خواهند آمد:
افسانه شخصی چیست؟
راهنمای یافتن مسیر زندگی
ده نشانه اثبات اینکه در مسیر افسانه شخصی خود قرار دارید

---

خودداری چیست؟

انسانی که با هدف بیداری پا به این توهم دنیا می گذارد، مانند فردی ست که برای پرش با چتر نجات ثبت نام کرده باشد. در ابتدا ایده جالبی بنظر میرسد و آدم مشتاق این تجربه می شود اما زمانی که در هواپیما قرار می گیرید و از بالا به زمین نگاه می کنید… زمانی که در باز می شود و شروع به سقوط می کنید… هنگامی که صورتتان باد را حس می کند و زمانی که می فهمید چیز باشکوهی به نام گرانش با آغوش گشوده از شما استقبال می کند؛ دیگر ایده جالبی بنظر نخواهد رسید! می دانید که چتر نجات به کمکتان خواهد آمد؛ اما اگر این ترس ها شما را از پریدن باز دارند، پس شما در حال خودداری هستید.

زمانی که از کانال تولد، به این سیاره می رسید، حقیقت و ابعاد برتر را فراموش می کنید و در این دنیای سه بعدی به خواب می روید. مفهوم بی زمانی را از یاد میبرید و در بطن سن، با زمان آشنا می شوید. وقتی در مسیر بیداری قرار می گیرید، می دانید که این مسیر برایتان چالش برانگیز خواهد بود اما برای یادآوری حقایقی که دنیای خودساخته تان را متحول خواهند کرد، خودداری می کنید. خودداری یک جنبه طبیعی بیداری است و در واقع بخاطر همان چالش هایی است که بیداری به همراه دارد. خودداری ستیز درونی با نفس و ایگوست که باعث عقب نشینی فرد از موضع بیداری می شود.

استرس و تنش از نشانه های این ستیز درونی هستند و اگر خودداری ادامه یابد فرد ممکن است دچار بیماری های جسمی یا روحی شود. فرد قلباً چیزی را می خواهد اما در عمل طور دیگری رفتار می کند. این عین خودداریست. بطور کلی همه ما در این سیاره، از بیداری خودداری می کنیم و هیچ بیداری بدون نوعی از خودداری نیست چرا که این فرآیند همیشه آسان نبوده. بیداری نوعی تولد دوباره است. بعد از بیداری، فرد خود را در آستانه روشنیدگی می یابد که فاز جدیدی هست که گشوده می شود.

ممکن است یک اتفاق غیرمنتظره فرد را در مسیر بیداری قرار داده باشد. رنج و بیماری، از دست دادن عزیزان، طلاق و جدایی، یک ضربه یا تلنگر مهیب، یک رویارویی قدرتمند با یک گیاه مقدس، یک خلسه و تعمق در یک موسیقی یا فعالیت بخصوص و هر تجربه ی دیگری که باعث شود آدمی به درکی متفاوت از زندگی برسد. در هر صورت بایستی بدانیم که خودداری امری طبیعی و قابل انتظار است و مهم آنست که تسلیم خودداری نفسمان نشویم.

اگر فرد باز هم به دنیای خیال و سرگرمی بازگردد و غرق در ایگوی خود شود، یعنی تسلیم این خودداری شده است. زندگی برای این فرد هرگز مانند سابق نخواهد شد و تا زمانی که مسیر بیداری را طی نکند هرگز در ماتریکس و نقش دنیوی اش آرام نخواهد گرفت. قرص آبی او را راضی نخواهد کرد و نمی تواند دوباره خودش را فریب دهد. بر این افراد حسی مانند قطع ارتباط با منبع نور و یا انرژی غالب خواهد شد و در منطقه زمانی آنها، احساساتی مانند شک، ترس، بی علاقگی و بی حوصلگی نسبت به زندگی به وجود خواهد آمد.

این افراد به مرور خودشان را قانع می کنند تا آنچه از بیداری تجربه کرده اند را از یاد ببرند و به این دغدغه های درونی با اشتغال به اموری بی ارزش، بی توجه می شوند. ممکن است خود را غرق در کاری کنند؛ مانند ارتباطات بی ارزش، روابط جنسی افراطی، تماشای مداوم فیلم، غرق شدن در خیال پردازی، مصرف بیش از حد مواد روان گردان و… . کاری برایشان حداقل زحمتی ندارد و تنها سرشان را گرم خواهد کرد. اما چه سرانجامی بر اینگونه زیستن هست؟

خودداری به اشکال مختلفی در زندگی ما پدیدار می شود. مشغله احتمالا معمول ترین شکل خودداری است که در دنیای جدید با آن رو به رو هستیم. همیشه کلی کار برای انجام دادن هست. حتی به زحمت دقایقی برای آرامش و توجه به خود و مراقبه می یابیم. ما در عصر انفجار اطلاعات زندگی می کنیم. اطلاعات بیش از حد، دانش سطحی و بی ارزش را منجر می شود که نتیجه اش خودداری ست. انسان عصر حاضر، تمایل به زندگی در فانتزی های مجازی و برند پرستی دارد.

اعتیاد به بازی های کامپیوتری و یا شبکه های اجتماعی، به روز ترین پرده و پوششی ست که در برابر چشمان همه ما قرار گرفته است و واقعیت را از دید ما پنهان کرده است. همچنین مصرف گرایی مطلق و بردگی در نظام سرمایه داری تحت لوای برندها و نام و نشان های تجاری، عذاب خودساخته ی انسان امروز است. دقت کنید که شما هم اکنون که در حال مطالعه این مقاله هستید، به دنیای گسترده اطلاعات متصل هستید. آیا مطمئنید که در این دنیای وسیع غرق نشده اید؟!

مهمترین چالش های مسیر بیداری که باعث خودداری می شوند:

۱. کارمای تصفیه نشده: 

زمانی که در مسیر بیداری قرار می گیرید ممکن است دریابید که هنوز کارمای تصفیه نشده ای از افراد یا پیشینیان حمل می کنید که چنین نیرویی منفیست و تحت فرمان تاریکی. این یکی از چالش هایی ست که در طی فرآیند بیداری باید با آن رو به رو شد. اگر این چالش باعث خودداری شما شد، می توانید از اساتید و راهنمایان معنوی و یا فایل های صوتی که در همین سایت فراهم شده است کمک بگیرید و کارمای خود را تصفیه کنید؛ اما به هیچ وجه نباید از رو به رویی با این چالش خودداری کنید.

۲. حساسیت به انرژی:

یکی از چالش برانگیزترین جنبه های این راه، این است که بسیاری از افرادی که در راه بیداری هستند، افرادی فوق العاده حساسند. بایستی بیاموزید که مرزهای انرژی کدامند و چگونه می توان انرژی که از افراد دریافت می شود را رها کرد. بسیاری از خودداری های درونی ما از انرژی مردم دیگری می آید که توسط جسم فیزیکی ما، کالبد اثیری ما، و یا احساس و روان ما جذب شده است. این انرژی ها خودداری فرد را افزایش می دهند. اگر مثلا نمی توانید عشق به خویشتن را در زندگیتان جاری کنید، کافیست انرژی منفی از دیگری جذب کنید تا یک ایگوی قضاوت گر را درون خودتان پرورش دهید. در راه بیداری باید حتما این مسئله بررسی شود.

مقالات مفید در این زمینه: نشانه های افراد حساس به انرژی – مزایای حساسیت به انرژی – ایجاد تعادل در افراد حساس به انرژی

---

۳. محیط و خانواده:

 اغلب، افراد دنباله رو راه خانواده هایشان هستند و ممکن است از فرهنگ محل تولدشان و افرادی که در زندگی شان نقش مهمی داشتند، ایده ها و باورهای نامفیدی را کسب کرده باشند. اینها به معنای مهار شدن در ماتریکسی تاریخی است. این باورها تنها در شکل یک عقیده کهنه نیستند. عادات و فرهنگ هایی که به شکل عرف در بعضی از جوامع پذیرفته می شوند، انرژی درون افراد را می گیرند و احساس ترس و کنترل را جایگزین آن می کنند. شما باید بدانید که آنچه از محیط کسب کرده اید، انتظارات خانواده و جامعه تان ماهیت حقیقی شما نیست. بایستی راه های آزاد کردن انرژی از افراد دیگر و زمینه انرژی همگانی را بیابید.

---

ایگوی ما برای خودداری برنامه ریزی شده است.

ایگو همانیست که بیداری را به یک چالش تبدیل می کند. خودداری زمانی می آید که روح، به شخصیت و ایگو برای بیداری تلنگر می زند. ایگوهای ما در طول زندگی به نحوی توسعه یافته اند که ما را از یک دنیای غیرقابل پیش بینی در امان نگاه دارند. ایگو برای محافظت از ما طراحی شده اما اغلب بیش از حد در این نقش فرو می رود.

ایگو بیداری را درک نمیکند. مسئولیتش محافظت از ماست در برابر مخاطراتی از قبیل ناامیدی، تحقیر، دیوانگی و یا با صورت به زمین خوردن! ایگو زندگی را به عنوان یک دسته از مخاطرات می بیند که باید با آنها مقابله کرد؛ مثل گلبول های سفید که به هر باکتری یا ویروسی که وارد بدن می شود حمله می کند، ایگوی ما هم با هر نوع توجیه و بهانه ای که بتواند، از ما در برابر نور دفاع خواهد کرد. ایگو فرآیند انقلاب و بیداری را نمی فهمد. او نمی تواند درخشش خود برتر ما و قابلیت اطمینانش را بپذیرد.

خودداری های ایگو مثل یک پدال ترمز در ماشین است که یک کاربرد و اهمیت به خصوص دارد. مشکل زمانیست که یک پا را بر روی گاز گذاشته ایم و پای دیگر را روی پدال ترمز. هیچ حرکتی وجود ندارد درحالیکه باید حرکت کنیم؛ گاز فشرده می شود اما ترمز از حرکت جلوگیری می کند. با وجود اینکه ایگو برای خودداری برنامه ریزی شده است، اما آدمی همواره قادر خواهد بود به منیت خود آگاه شود. بنابراین گول بهانه هایی که خودتان برای خود می تراشید را نخورید.

---

بهانه های خودداری

خانواده همانطور که گفته شد می تواند چالشی برای مسیر بیداری باشد. خلاف انتظار عزیزانتان رفتار کردن، می تواند تصمیمی دشوار و شک برانگیز باشد. اما اگر بخواهید باورها و انتظارات خانواده و عزیزانتان را بهانه ای برای خودداری از بیداری به شمار آورید، تسلیم خودداری شده اید.

پول را هم بهانه نکنید. بیداری ارتباطی با ثروت ندارد. اگر در مسیر بیداری قرار داشته باشید، می توانید آنقدری که ثروت نیاز دارید را نیز جذب خود کنید. اما طمع برای ثروت یا خودداری از بیداری بخاطر بی پولی، شما را به بهانه ای پوچ از مسیر بیداری دور خواهد کرد. انسان های ثروتمند بسیاری هستند که هرگز شاد یا آرام نبوده اند.

ناشایستگی را بهانه نکنید. یادتان باشد که انسان ها هیچ تمایز ذاتی ندارند و فارغ از نقش هایمان، همه یکی هستیم. هیچ چیز شایستگی شما را برای بیدار شدن از شما نخواهد گرفت. اگر گمان می کنید علم یا تحصیل اندکی دارید و به این دلیل نمی توانید در مسیر بیداری قدم بردارید، بدانید که اسیر یک بهانه بی ارزش هستید. علم بهترین راه برای روشنی و روشنگری است و مانند چراغی راه انسان را پرنور خواهد کرد. اما به تاخیر انداختن سفر بیداری بخاطر یک مدرک تحصیلی یا کسب شایستگی آکادمیک، عین خودداری از بیداریست. فراموش نکنید که این دو تقابلی با هم ندارند و بیداری هرگز شما را در علم آموزی و تحصیل عقب نخواهد انداخت بلکه برنامه ای ارزشمند برای دنبال کردن اهداف و افسانه شخصی تان به شما خواهد بخشید.

افراط علتی برای خودداری است. عده ای ورزش های بیش از حد سنگین انجام می دهند. بعضی ها به دنبال مسابقات مرگ بار می روند. مطلقا و به شکل تک بعدی غرق کاری بودن، نوعی خودداری است. دقت کنید که این شامل هر کاری می شود؛ حتی اگر در مراقبه، رویابینی، دعا و یا ریاضت های معنوی افراط کنید. معمولا افرادی که بیش از حد در کاری قفل می شوند، از ارتباطات انسانی و صمیمیت ها در هراسند.

علم مدرن مؤکد منطق گرایی مطلق است و این بهانه ایست برای خودداری. بیش از حد فکر کردن و منطق تراشی کردن انسان را از درک مفهوم بیداری محروم می کند. بینش باستانی اجداد دور ما گویای آن بوده که حقایق هستی بسیار برتر از آنند که با منطق و تحلیل بتوان آنها را درک نمود. به یاد داشته باشید که عقل مسئول بیداری ما نیست. قلب کارگردان این فرآیند است. منظور از قلب هشیاری درونی ست که با طبیعت برتر ما در تماس است.

---

“بسیاری از مردم، سفرشان به سمت بیداری، خدا، حقیقت و وارستگی را آغاز می کنند، چرا که در جایی، تجربه ی نمایی گذرا و قطعی از آن را داشته اند. این تجربه می تواند به هر صورتی رخ دهد. نمی گویم که شیوه ای برای آن بسازید! اما می دانم که این اتفاق به هر شکلی افتاده است. این انفجاریست از روشنایی. این فرد هرگز دیگر آدم قبلی نمیشود و حالا شروع به جستجوی این حقیقت می کند. این ممکن است. محتمل دیگر محتمل نیست. ممکن شده است. حالا اشاراتی، تماسی با درون دارد. دیگر نمی تواند آرام بگیرد.” 

امیدواریم این سری مقالات کمکی برای آغاز یا از سر گیری پیمودن مسیر آفتاب باشد.

---

می توانید قسمت اول این سری مقالات را از اینجا بخوانید: هدف راستین آفرینش انسان و جهان هستی چیست؟_ قسمت اول :پرسش های بنیادین

می توانید قسمت دوم این سری مقالات را از اینجا بخوانید: هدف راستین آفرینش انسان و جهان هستی چیست؟_ قسمت دوم :بیداری

---

“ممکن ها بی پایان اند.”