چگونه ندای روح را از بین هیاهو و تله های ایگو تشخیص دهیم؟
چگونه ندای روح مان را از بین هیاهو و تله های ایگو تشخیص دهیم
همان‌طور که در مقاله های قبلی گفته ایم، ایگو بازتاب آن چیزهایی است که فکر می‌کنیم درباره خودمان می‌دانیم. همان ماسکی است که از کودکی و در طی زمان بر اساس معیارهای متفاوت (جامعه، خانواده و…) برای خود ساخته‌ایم. پس ایگو یک توهم بیش نیست و می‌تواند مانعی برای رشد روحی ما محسوب شود به این دلیل که مانند سدی در مقابل شناخت خود واقعی‌مان قرار می‌گیرد.
اما ایگو، با تمام معایب و مشکلاتی که دارد نشان‌دهنده‌ی تلاش و کوشش ما برای شناخت خودمان هم هست. ایگو زادهٔ میل، اراده و خواستهٔ ما برای رسیدن به اهداف مادی و زمینی است که هیچ‌وقت نمی‌توانیم آنها را نادیده بگیریم زیرا که بخشی از زندگی و وجود انسانی ما هستند.
این خواسته‌ها و میل‌های ایگو است که در صورت برآورده نشدن باعث ناراحتی، غم و خشم ما می‌شوند. این خواهش‌های ایگوست که مانع پیشرفت و شکوفایی خود واقعی‌تان و رسیدن به شادی و آرامش حقیقی می‌شود. تله های ایگو هستند که در مسیر رشد ما پهن شده اند و گاهی ممکن است حتی ندانیم که به دام آنها افتاده ایم.
مقاله پیشنهادی: “چگونه کنترل ایگو را بر خود کاهش دهیم؟”
تله های ایگو در معنویت
برای کسی که آشنایی نسبی با امور معنوی دارد خطر افتادن در دام ایگوی معنوی همیشه وجود دارد. مثلاً بعد از خواندن کتاب‌های بسیار و انجام یک سری تمرینات شخص 
فکر می‌کند که به آگاهی و خرد حقیقی دست یافته است.
انجام تمارین مختلف یا خواندن کتاب‌های متعدد یا امتحان کردن روش‌های متنوع به خودی خود مانعی برای پیشرفت محسوب نمی‌شوند بلکه مشکل از آنجا شروع می‌شود که فرد فکر می‌کند حقیقت را یافته و به روشنیدگی رسیده است. در این وضعیت، او خودش را برتر و بالاتر از دیگران قرارمی دهد یا فکرمی کند برگزیده شده یا تنها اوست که مسیر درست را می‌داند و تنها مسیر درست هم راهی است که او معرفی می‌کند. این افراد ممکن است به هنگام مخالفت اطرافیان شان با آنها دچار خشم شوند که خود نشان دهنده‌ی حضور پررنگ ایگوی در حال رشد در آنهاست.
فراموش نکنید که یکی از ویژگی‌های اصلی رشد روحی و معنوی متواضع و فروتن بودن است. این ویژگی‌ها به ما کمک می‌کنند که بتوانیم با عطوفت و محبت با دیگران رفتار کنیم، آنها را قضاوت نکنیم و بهترین واکنش را در مقابل رفتار آنها همراه با احترام داشته باشیم.
تفاوت ندای روح و تله های ایگو
قدرت و تله‌های ایگو زیاد و فراوان است. تلاش ما باید در هدف تشخیص ندای واقعی درونمان باشد تا بتوانیم مقابل خواسته‌های ایگویمان مقاومت کنیم؛ بنابراین در اولین قدم باید تفاوت‌های بین خواسته‌های ایگو و ندای حمایت‌کننده و رهایی‌بخش روحمان را تشخیص دهیم؛ زیرا این صدای حامی برآمده از عمق وجودمان است که در مسیر رشد روحی و معنوی به ما کمک می‌کند.
۱. میل
ایگو همیشه بین خواستن‌ها و نخواستن‌ها در حرکت است. به‌عنوان‌مثال: من پول می‌خواهم، نمی‌خواهم تنها زندگی کنم، می‌خواهم ترفیع بگیرم، نمی‌خواهم در آن جلسه کاری شرکت کنم و… اما روح برخلاف ایگو میل به چیزی ندارد. خواسته‌ای ندارد. تنها چیزی که روح ما به دنبال آن است کسب تجربه‌های متفاوت است.
۲. زمان
ایگو بی‌قرار و ناشکیباست. او همه‌چیز را در اسرع وقت می‌خواهد. از تله های ایگو اینست که شما خودتان را در حصار یک زندگی محدود می‌بینید و برای شما همه واقعیت‌های زندگی گذرا هستند. برای همین خواستار تحقق همهٔ خواسته‌ها در اسرع وقت هستید؛ اما روح نامیراست، او در حال زندگی می‌کند و دلواپس اهداف زمینی نیست و همان‌طور که در بالا گفته شد، قبل از هر چیز به دنبال تجربه‌های متفاوت است.
۳. تصمیم‌گیری
یکی از تله های ایگو دام ترس است. ایگوی شما سرشار از ترس و شک است؛ بنابراین به هنگام تصمیم گیری شما را وادار می‌کند از ترس از دست دادن موقعیت خیلی زود تصمیم بگیرید یا این‌قدر تعلل می‌کند که شما را به شک می‌اندازد و این شک شما را از ادامه مسیر بازمی‌دارد. برخلاف ایگو، روح شما زمان کافی برای همه‌چیز دارد و علاوه بر آن ترسی هم ندارد. اگر تا به حال برایتان پیش آمده که ناگهان بدون هیچ پیش زمینه‌ای، احساس کرده‌اید که باید کار خاصی را انجام دهید و از انجام آن کار حس خوبی داشته‌اید احتمالاً این ندای روحتان بوده که از شما خواسته آن کار را انجام بدهید. مثلاً ناگهان یادتان افتاده که باید حال دوستتان که رابطهٔ خوبی با او ندارید را بپرسید یا به درخواست کمک کسی که شاید شناخت کافی از او ندارید پاسخ مثبت بدهید.
۴. احساسات جسمی و خطر
در مواجهه با خطر، روحتان به راحتی می‌تواند به شما کمک کند اما ایگو ممکن است شما را به کشتن دهد! به همین دلیل بهتر است سعی کنیم تا حد امکان به ندای روحمان گوش بدهیم.
اگر در وضعیت خطرناکی قرار بگیرید که بالقوه بتواند باعث مرگتان شود، روح سعی می‌کند مستقیماً با جسم ارتباط برقرار کند. حتی ممکن است نیازی به فکر کردن هم نداشته باشید چون روح بی‌واسطه به جسم دستور می‌دهد. فرض کنید در مواجهه با یک موقعیت ناگهان دچار درد شده باشید، انگار که کسی با مشت به شکم شما ضربه زده باشد، این صدای روحتان است که می‌گوید آن کار را انجام نده! می‌توانیم اسم این رخداد را شهود هم بنامیم زیرا وقوع شهود هم وابسته به روح است.
اما از تله های ایگو در شرایط خطرناک اینست که می‌خواهد متکلم وحده باشد و به دلیل اینکه همواره درگیر ترس و شک است معمولاً در بازی تفسیرهای گوناگون و اشتباه از موقعیت می‌افتد. یا بالعکس، به منظور مراقبت از شما این حس را القا می‌کند که هیچ ترسی وجود ندارد و شرایط به خوبی پیش خواهد رفت. مثلاً با وجود کمردرد شدید به خودتان بگویید بهتر است این ورزش سنگین یا فعالیت خطرناک را همراه با دوستانم انجام بدهم چون اگر با آنها همراه نشوم تنها می‌مانم و مثل احمق‌ها به نظر می‌رسم.
بطور کلی در اکثر مواقع اصلی ترین تله های ایگو اینست که سعی دارد به شما کمک کند اما عملاً یا مانع پیشرفت شماست یا در نهایت شما را در وضعیت نامناسبی قرار می‌دهد. با رها شدن از ایگو شما تبدیل به انسان جدیدی خواهید شد که توانایی درک و شناخت خود واقعی‌اش را خواهد داشت.
برگرفته از
https://www.ankora.fr/blogs/bien-etre-et-spiritualite/ego-spirituel-signification-difference-ame
سلام. ممنون از مطالب ارزشمندتون
مطالب بسیار مفید با تشکر
بسیار عالی با تشکر