هیچ گاه نمی توان با کودکی از مرگ صحبت کرد زیرا او سرشار از زندگی ست!

دیدگاهی که قصد دارم از آن صحبت کنم چیز جدیدی نیست، تنها یک یادآوری از واقعیتی ست که هر روزه با آن سرو کار داریم.

---

چرخه طبیعی تولد و مرگ

مادر طبیعت الگویی مشخص برای زندگی دارد که همه موجودات زنده بدون استثنا از آن تبعیت می کنند. این الگو چرخه ایست با تولد شروع شده، به رشد و تولید مثل رسیده و در نهایت به مرگ ختم می شود. با این وجود، با مرگ همه چیز تمام نمی شود بلکه بقایای بدن موجودات، گیاهان، حشرات و سایر ارگانیسم های زنده برای تغذیه و فراهم آوردن امکان زندگی بقیه موجودات زنده در چرخه حیات بکار می آیند. طبیعت در هر لحظه نمایانگر مرگ و تولدی دوباره ست. بدون این چرخه، حفظ زندگی بروی زمین غیر ممکن می باشد.

به یک درخت فکر کنید که چطور چرخه زندگی اش را کامل می کند. بذری داخل خاک قرار می گیرد، در زمین ریشه دوانده و رشد می کند. در طول سالیان، برگ هایش را بروی زمین می ریزد تا با غنی کردن خاک، امکان رشد سایر درختان و گیاهان را فراهم آورد. حتی هنگامی که درخت فرو می افتد، تنه اش همین نقش را برای طبیعت بازی می کند. در دریا نیز تخم ماهیان رشد می کنند، می خورند و تولید مثل می کنند و پس از مرگ، بدن آنها به اعماق دریا رفته و سایر گونه های آبزی را تغذیه می کنند و این چرخه هرگز پایان نمی یابد.

---

این مقاله نیز ممکن است برایتان جالب باشد: “چگونگی برقراری اتصال به زمین و بازگشت به طبیعت + مراقبه طبیعت“

---

هر گونه زنده همین سیکل را طی می کند و زمانی برای نگرانی در مورد مرگ ندارد، زیرا که به شدت مشغول زندگی هر روزه و بقای خود می باشد. تنها گونه انسان است که نگرانی، استرس و ترس از مرگ را احساس می کند. محققان کشف کرده اند که هر حیوانی که شکار می شود، تا مدت کوتاهی پس از به دام افتادن می جنگد تا خود را رها کند. سپس دست می کشد و گویی که نقش خود را در چرخه حیات درک کرده، سرنوشت خود را بدون اندوه و تلاش بیشتر می پذیرد.

---

انسان بخشی از چرخه عظیم طبیعت

احتمالا انسان های امروزه  به این دلیل از مرگ می ترسند که دیگر خود را بعنوان بخشی از این چرخه طبیعی به حساب نمی آورند. ارتباط ما با زمین تقریبا قطع شده و جایگاه و نقش مان را در طبیعت فراموش کرده ایم. تمامی تمرکز ما بر این است که چه بپوشیم، چه بخوریم، کجا زندگی کنیم و غیره.

هنوز هم فرهنگ هایی در دنیا وجود دارند که ارتباط و حس بسیار نزدیکی به زمین دارند و به مرگ به عنوان بخشی از چرخه حیات می نگرند. این گونه انسان ها  نه تنها مرگ را براحتی پذیرا می شوند، بلکه احترام و قدردانی عمیقی نیز برای اجداد و رفتگان خود قائل هستند. آنها خرد و بینشی که نسبت به طبیعت زندگی دارند را نسل به نسل حفظ می کنند بجای آنکه آنرا فراموش کنند و ارتباط خود را با آن از دست دهند.

---

مرگ شروعی دوباره

اگر عمیق تر به پدیده مرگ فکر کنید می بینید که مرگ در اغلب اوقات فقط یک پایان نیست، بلکه شروعی دوباره را در خود دارد. با مرگ و اتمام یک رابطه، فرد جدیدی وارد زندگی شما می شود که می تواند قویتر، مناسب تر و حمایت کننده تر باشد. همین طور ایده ها و باورهای قدیمی ما می میرند و از بین می روند و باورها و ادراک نو جایگزین می شوند. زندگی هر یک از ما سراسر تجربیات و دوره هایی هستند که پایان می پذیرند و پس از آن، دوره و تجربه ای نو آغاز می شود.

این پدیده در مقیاس بزرگتر نیز روی می دهد. فرهنگ ها و تمدن ها از بین می روند و گروه های جدیدی جای آنها را می گیرند. ایدئولوژی ها و فلسفه های نو جایگزین آنهایی می شوند که زمانی در گذشته تنها طرز فکر ممکن به شمار می آمدند.

به جای وحشت کردن از مرگ، باید سعی کنیم آن را به عنوان بخشی طبیعی از زندگی ببینیم. با رها کردن این ترس می توان از زندگی در هر لحظه اش لذت برد. تمام لحظاتی را که در نگرانی از اینکه مرگ چطور اتفاق می افتد می گذرانیم، لحظاتی از زندگی هستند که از دست می دهیم. ما همه می میریم و هیچ کس نمی داند مرگش چه وقت و چطور اتفاق می افتد.

---

رها کن!

تشویش و دل نگرانی در میان افرادی که از مرگ می ترسند بسیار رایج است و معمولاَ درک نمی کنند که چطور این نگرانی کیفیت زندگی شان را تنزل می دهد. رهاکردن آنچه هنوز نیامده و زندگی کردن به کمال خود، تنها گزینه درست است. ما نمی دانیم زمان مرگ دقیقا چه اتفاقی رخ می دهد.

زمانی که عزیزی بطور ناگهانی فوت می کند، مشکل می توان تصویر بزرگتری را تجسم کرد. ولی در حقیقت بهترین راه در آن زمان درک این موضوع است که چیزی بس بزرگتر از تنها یک زندگی و مرگ وجود دارد. ما همه در این زندگی نقشی را بر عهده داریم، حتی اگر کاملا از آن آگاه نباشیم. گاهی ممکن است مرگ یکی از عزیزان درسی برای ما داشته باشد، مثلا این که چطور متعلقات و وابستگی هایمان را رها کنیم و حتی چگونه با وجود معنوی مان بیشتر هماهنگ شویم.

---

در بسیاری از فرهنگ ها، مرگ پایان زندگی نیست و تنها رها شدن روح از بند جسم و ورود به سطحی دیگر در جهانی دیگر و سرشار از شگفتی ست. حتی برای افرادی که باوری به زندگی پس از مرگ ندارند نیز گذراندن زندگی با استرس و نگرانی از مرگی که هیچ کنترلی در نهایت روی آن نداریم، تنها از دست دادن زندگی روی زمین است.

---

نقل قول هایی از مرگ

“مرگ تنها برای کسانی زیباست که زیبا زندگی کرده اند، از زندگی نهراسیده اند و شهامت زندگی کردن را داشته اند! کسانی که عشق ورزیده اند، دست افشانده اند، و زندگی را جشن گرفته اند. پس، هر لحظه را به گونه ای زندگی کن، که گویی واپسین لحظه است. و کسی چه می داند؟ شاید آخرین لحظه باشد! ” اوشو

---

“تولد و مرگ را درمانی نیست. مهم این است که فاصله میان این دو را شاد زندگی کنیم.” جرج سانتایانا

---

“اگر به دیدار روح مرگ مشتاقید، هم به جسم زندگی روی نمایید و دروازه های دل بدو برگشایید که زندگانی و مرگ یگانه اند؛ همچنان که رودخانه و دریا.”  جبران خلیل جبران

---

“مرگ، واژه ای است که به مفهوم پایان یافتن به کار برده می شود. محدودیت ها پایان پذیرند؛ ولی روح هیچ محدودیتی ندارد.”  وین دایر

---

پس حال که زنده اید سرشار از حس زندگی باشید. از زندگی خود لذت ببرید و مطمئن شوید که مملو از عشق، شادی و زیبایی ست. تا زمانی که زنده هستید هر آنچه می توانید برای بهبود زندگی خود انجام دهید تا بتوانید با رضایت هر چه بیشتر این دنیا را ترک گویید.

---

الهام گرفته از: 

In5d.com