متنی که با خواندنش، رضایتتان از زندگی چند برابر خواهد شد
دیشب داشتم کتابی به نام راهنمای یک زندگی خوب می‌خواندم. چیزی که مرا تحت تأثیر قرار داد، بخشی از کتاب تحت عنوان “برای هر چیزی آخرین باری وجود دارد“ بود. در این بخش توضیح داده شده که بعضی وقت‌ها ما این آخرین بار را از قبل می‌دانیم و بعضی وقت‌ها نه. 
مثلاً وقتی می‌خواهید از معشوق خود جدا شوید، چرا که او ناگزیر است به جایی خیلی دور سفر کند، یا مثلاً رستوران مورد علاقه‌تان دارد بسته میشود و شما برای آخرین بار آنجا غذا می‌خورید. آن آخرین بوسه‌ی خداحافظی و این آخرین غذا چیزی خواهد بود که تا آخر عمر در خاطره شما خواهد ماند. اما به‌راستی چرا چنین است؟
علتش در اصل خوگیری با لذت‌هاست. محققان روانشناس در یک تحقیق جالب بروی کسانی که جایزه‌های میلیون دلاری را در لاتاری برنده می‌شدند، فهمیدند که این افراد پس از گذراندن شادی و هیجان ناشی از برنده شدن در لاتاری به سطح معمول شادی خود برمی‌گشتند. در ابتدا محققان از مشاهده چنین رفتاری شگفت زده شدند چون طبیعتاً کسی که خیلی پولدار شده باید خیلی هم خوشحال‌تر باشد. سپس با بررسی بیشتر مشخص شد انسان‌ها به همه چیز عادت میکنند و بعد از عادت به چیزی آن را مسلم فرض میکنند و دیگر قدرش را نمی‌دانند. به همین خاطر مثل خواب‌زده‌هایی که هیچ حس و تعقلی ندارند روزگار می‌گذرانند. خیلی از ما به بعضی از اهدافی که در گذشته برایمان رؤیایی بوده است، دست‌یافته‌ایم اما امروز طوری رفتار میکنیم انگار اصلاً آن چیزها رخ نداده‌اند و به دنبال اهداف بزرگ‌تری هستیم. علت این موضوع همان‌طور که گفته شد اصل خوگیری یا عادت به لذت [1] هاست.
این خوگیری به لذت‌ها را فقط دو چیز می‌تواند از بین ببرد: یک، حادثه‌ای که جان فرد را تهدید کند. مثلاً در حادثه اخیر پلاسکو آتش‌نشان‌هایی که از مرگ حتمی نجات‌یافته بودند با شادی غیرقابل وصفی همسر و فرزندان خود را در آغوشش می‌کشیدند و می‌بوسیدند چرا که خطر مرگ زنگار عادت را از جلوی چشم‌های آنها پاک‌کرده بود. البته متأسفانه این روش برای همه کاربرد ندارد. چرا که اولاً رخداد حادثه در دست ما نیست، بعد هم حادثه‌ای که فرد را بیدار می‌کند، به سادگی می‌تواند جان او را نیز بگیرد. راه دوم که انتخابش با خود ماست، تجسم منفی است. در این راه فرد تجسم می‌کندد که چیزهایی که برایش خیلی عزیزند را از دست داده است. در بسیاری از مکاتب خودشناسی نیز توصیه‌شده که همیشه بر از دست دادن چیزهایی که دوستشان داریم و گذرا بودن همه‌چیز مراقبه کنیم. این کار علاوه بر اینکه باعث میشود واقعیت‌ها را راحت‌تر بپذیریم، چشم‌های ما را بروی نعمات و فرصت‌هایی که داریم بازتر می‌کند. به این شکل، دیگر معشوقمان یا خانواده یا شغل یا سلامتی‌مان را مسلم فرض نمی‌کنیم و از لحظه لحظه بودن با آنها استفاده می‌بریم.
در پایان به خاطر داشته باشید برای هر چیز آخرین باری وجود دارد. یکبار برای آخرین بار غذا خواهید خورد، برای آخرین بار دندان‌هایتان را مسواک خواهید زد. برای آخرین بار کسی که دوستش دارید را در آغوشش خواهید گرفت و یکبار لبخند خواهید زد بدون اینکه بدانید این آخرین باری است که این کار را می‌کنید و بالاخره یکبار آخرین نفستان را خواهید کشید. پس تا می‌توانید از زندگی‌تان لذت ببرید و هیچ‌چیز را مسلم و بدیهی فرض نکنید، چرا که پایه این دنیا بر تغییر است!
الهام گرفته از کتاب:
A Guide to the Good Life: The Ancient Art of Stoic Joy by william b. Irvine
_____________________________________________________
[1]Hedonic adaptation
ممنون عالی بود.. ولی من با قسمت تجسم متفی کمی مشکل دارم!! تجسم منفی باعث جذب ناخواسته ها نمی شه؟!!
لازم نیست خیلی عمیق بشید یا قصد کنید که اون اتفاقات بیوفته. باید به صورت عادی در تصورتون چیزایی که براتون مهم هست رو ببینید. و نگران نباشید انسان ها روزانه صدها و شاید هزاران تصور منفی رو ناخواسته از سر میگذرونن اما اتفاقا این تکنیک حتا باعث میشه اون تصورات ناخواسته هم از بین برن و هم اینکه باعث جذب اون رخدادها هم نمیشه.
بعدم دقت کنید این تمرین رو نباید هر روز انجام داد مثلا هر هفته یا 10 روز یکبار یا حتا ماهی یکبار کفایت میکنه
ممنون از پاسختون
درود برهمه دوستان
منظور از اینکه به نبود چیزی فکر کنیم یعنی اینکه وقتی نیست چه چیزهایی را نداریم پس به فوایدی که بودنش داره متوجه میشیم. سپس از این فواید و از بودنش شکرگزاری میکنیم.
سلام خدمت شما و ممنون بابت مطالب زیباتون
من با این متن موافق نیستم چون به نظرم شادی واقعی مثل شادی دوران کودکی میمونه همیشگی و بدون ترس از دست دادن و از هر چیزه کوچیکی به وجد اومدن. و بچه درونن احساس رضایت و عشق عمیقی نسبت همه چیز داره که این یکی از واقعی ترین شکرگزاری هاس و اینها به خاطر حضور کامله بچه در زمان حاله . مسرور،عاشق، بدون ترس ،پر از تجسمات زیبا و شاکر.
به نظره من به جای تجسمات منفی باید کودکی خودمون رو به یاد بیاریم …
در پناه حق باشین.
سلام عالی بود و قشنگ
یکی از راههای پیشرفت بشر در تاریخ این بوده که به سادگی راضی نمیشده و همیشه دنبال بهتری از قبل بوده است اگر قرار بود به موجودی فعلی خودش راضی بود پیشرفتی صورت نمیگرفت .پس این یک موضوع خوب ارزیابی میشه.دوم اینکه عادت انسان به موارد خاص و عام یکی از بهتزین خصلتهاست البته نظر خودم این است اگر این خو پذیری و همگام سازی با شرایط را نداشت نسل نوع بشر خیلی قبلها نابود شده بود این عادت پذیری اگر در زمان بلایای طبیعی در هزاران سال پیش که سیاره هنوز تناوب بالا داشت اگر نبود ما منقضر میشدیم.البته هر خصلت و رفتاری در میزان معین ان تعریف شده است .
تشکر خوب بود
هنگام سپیده دم خروس سحری
دانی که چرا کند نوحه گری
یعنی که نمودند در آیینه صبح
کز عمر شبی گذشت و تو بیخبری
سلام مطالب ونظرات بسیار عالی هستند . ممنون وسپاسگزارم
واقعا از دست دادن عزيزان خيلي سخته . فكر كردن به اينكه روزي عزيزي رو ممكنه از دست بدي آدمو عذاب ميده . درسته كه بايد با شرايط مواجه شد و پذيرفت چون راه ديگه اي وجود نداره ولي بهرحال خيلي سخته . اما اين درسته كه ما به داشته هامون عادت ميكنيم و ممكنه قدرشون و ندونيم فقط زماني ارزش واقعي اونها رو درك ميكنيم كه اونها رو از دست بديم. پس بايد قدر داشته هامون و بدونيم و سپاسگزار باشيم. ممنون از پستهاي جالبتون
سلام
به به ! واقعا فوق العاده بود. برای درک بهتر و عمیق تر چینین مسائلی ، باید کمی بیشتر وقت گذاشت و در اونها تعمق کرد.
من با نظر دوستی که پیام گذاشتند ، موافقم. ایشون به تجسم منفی و سپاسگزاری اشاره کردند. در رابطه با تجسم منفی نظر ایشون درسته و نباید زیاد منفی باف باشیم و در رابطه با شکرگزاری بهترین پیشنهاد رو دادن.
خود بنده اخیرا با تمرین سپاسگزاری به این امر رسیدم. و واقعا داشته هایم را درک کردم. در سپاسگزاری شما اولا به نعمت های موجود در زندگیتون پی خواهید برد و ثانیا قدر و ارزش اون نعمت ها رو خواهید دونست. و در نتیجه میتوان از داشته ها ، حداکثر لذت را برد.
واقعا واقعیت جالبی هست این خصلت انسان که به همه چیز عادت میکنه و شرایط براش عادی میشه.
من درخواستی که دارم اینه که برای مدتی نعمت های که در زندگیتون وجود داره و اتفاق های زیبا و لذت بخشی که در زندگیتون اتفاق میفته رو یاداشت کنید و بعد از یک مدت ، از دارایی هاتون لذت خواهید برد.
و وقتی این رفتار پسندیده در ما شکل گرفت، در واقع ما گامی بسیار بزرگی به سوی خوشبختی براداشته ایم !
با آرزوی موفقیت و نگرشی زیبا در زندگی همه ی انسان ها…
باسلام؛فکرمیکنم اگر فقط یک حقیقت درجهان وجود داشته باشه(گفتم اگر)،همینه،متاسفانه آدمهای احساسی ازجمله خودم خیلی زود وبسته میشن…و یه روزی این قانون لایتغیررو میپذیرند،که عمرشون پای نگهداشتن چیزایی رفته که مال اونا نبود…اصلا اگر به پدیده های خدا با دقت نگاه کنیم به درک عمیق تری از مفهوم گذرا بودن همه چیزمیرسیم؛شب،صبح میشه یا بالعکس،تغییرآب وهوا.فصلها..جریان گذران رودها و…همین رشدجسمی و روحی آدمها.و یک مسئله دیگه هم هست.هراصراری برای مانایی ومبارزه با این قانون،نتیجه ش؛گندیدگی و جموده.
سلام با سپاس همیشگی از شما ایا واقعا انسان نابود میشود وما فقط ابزاری جهت سود جویی ادیان هستیم واگر زندگی جاوید وجود دارد چگونه میتوان به این ادراک رسید و معنی بودن و ارامش حاصل از ان چه میشود من همیشه در نفهمی گیر کرده ام .
زندگی کردن در زمان حال و سختگیری نکردن راه حل خوبیه
سلام و روزتون بخیر…
خالب و لازم بود… ممنون…
ولی به نظرم تفکر درباره از دست دادن یا تفکر منفی خوب نیست و تاثیرات منفی در زندگی میگذاره..
به نظرم باید یاد بگیریم هیچ چیز رو ماندگار فرض نکنیم تا از از دست دادنش ناراحت نشیم ولی بخوبی ازش مراقبت و برای داشتنش شکرگذار باشیم و این بهترین عادت در زندگی هست…
وقتی هر لحظه خودت را به خدای یکتا بسپاری دیگه نه ترس از آینده و نه ترس از دست دادن خواهی داشت.اصلا ترسی نخواهی داشت همه اش میشود شور و اشتیاق پیوستن به معبود یکتا. پس ازهرآنچه که با آن هم هویت شده ایم و وابسته شده ایم باید جدا شد و خود را فقط به خالق یکتا سپرد همیشه هر لحظه و همه جا.
سپاس از تک تک عزیزان راستمرد.
سایت و مطالب بسیار عالیست.
برای همه شما عزیزان طلب خیر دارم.
کاملا درست و یک روش مناسب برای یادآوری نعمت های فراموش شده که در بعضی از روش ها بهش اشاره شده به یاد مرگ بودن هست .
ممنون از پست.
اما همچین خیلی روش دوم دلچسب نیست و به نظرم میتونه خطرناک هم باشه.
ظاهرا نویسنده قدرت تخیل و تصور خلاق رو دستکم گرفته. چه بسا همین تصور خلاق روی “تجسم منفی” باعث بروز اتفاقات جبران ناپذیری بشه . قطعا اگر شما بخواهید روزی یکبار یا هفته ای یک بار یا ماهی یک بار به از دست دادن عزیزانتون یا از دست دادن دارایی هایتون فکر کنید بی برو برگشت این اتفاق ناگوار رخ خواهد داد.
بهترین روش به عقیده بنده با توجه به اندک مطالعاتی که انجام دادم تبعیت از اصل ” قدرشناسی” و “شکرگذاری” هست. همون کاری که نسلهای قدیم بسیار بهش پایبند بودن. هر لحظه شاکر بودن بابت داشته ها میتونه بهترین روش برای حفظ رضایتمندی از زندگی باشه.
بنظرم منظور بیشتر اینه که واقعیت فناپذیری و گذرا بودن همه چیز رو همیشه در گوشه ی ذهن داشته باشیم تا بتونیم به گفته شما قدرشون رو بهتر بدونیم و به گفته نویسنده بیشتر از زندگی لذت ببریم.
عالی بود و در خور تفکر.
سپاسگزارم :)
همیشه نوشته هایی که راهی عملی و معقول ارائه می دهند ، برای من سودمند بوده است ، مثل این نوشته . ممنون از شما .
دقیقا
http://www.bwgen.com/download.htm
عالی بود….سپاس
عالی