کوانها معماهای خودمتناقضی هستند که به عنوان شیوهای از مراقبه در آیین ذن ارائه میشوند. هدف کوان این است که ذهن تحلیلگر و خودمحور کنار برود تا بی ذهنی، که شهودگرایی بیشتری دارد، نمایان شود. هدف این نیست که به یک جواب برسیم، بلکه هدف این است که ببینیم تفکر ما به یک جواب کاملا راضی کننده نرسیده است.
یک کوان ذن، مثل یک چاقو، ذهن مراقبهگر را میشکافد. مانند چکشیاست که برای خرد کردن تفکر خشک استفاده شود، یک مکعب روبیک از کلمات است که ذهن را باز میکند. کوانها فقط یک چیستان نیستند که ذهنمان ناگهان متوجه جواب بشود و بگوییم : «آها ! من جواب را پیدا کردم!» بلکه آنها ابهامآمیز و خودمتناقضند، باید زمانی بگذرد و ذهن ما آنقدر باز بشود که فضای کافی برای شهود عمیق برای حل آنرا به دست آورد؛ فراتر از دانستن و از طریق بی ذهنی، با حضور در لحظه.